Και τώρα τι γράφουμε; Όταν μου ζητήθηκε (μάλλον το εκβίασα) να γράψω το άρθρο αυτό βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την ιδέα να γράψω κάτι που φυσικά έχει γραφτεί δεκάδες χιλιάδες φορές, αλλά θα προσπαθήσω να το αποτυπώσω όχι από την πλευρά ενός μουσικοκριτικού, δεν είμαι άλλωστε και δεν μου αρέσει και σαν όρος, αλλά από την πλευρά του fan… Ποιού fan δηλαδή; Του fanατικού καλύτερα. Οπότε, αν περιμένετε αντικειμενικότητα, μάλλον ξεχάστε το…
Ένας fanατικός των U2
γράφει τη δικιά του
μουσική ιστορία!
Εδώ είμαι λοιπόν, στα Χανιά, παράθυρα τέρμα ανοικτά, περίπου 9 το βράδυ, κι έχω βάλει να παίζει το ‘’Unforgettable Fire’’ του 1984, πρώτη συνεργασία του διδύμου φωτιά Brian Eno-Daniel Lanois,στην παραγωγή με την μπάντα για να εμπνευστώ, μιας και η εισαγωγή του album, το ‘’Α sort of homecoming’’ πάντα βοηθούσε σε αυτό.
Για πάμε λοιπόν…
● If you walk away, walk away I will Follow ●
1976,Δουβλίνο-Ιρλανδία: Η ανεργία και η ανέχεια μαστίζει την Ιρλανδία η οποία παλέυει να βγεί από ένα σπαρακτικό εμφύλιο, η ιστορία γνωστή λίγο πολύ. Στο Mount Temple Comprehensive School, ο 15χρονος τότε, Larry Mullen Jr., αναρτά στον πίνακα ανακοινώσεων μία αγγελία στην οποία ζητά μουσικούς για τη δημιουργία rock μπάντας.
Στην κουζίνα του σπιτιού του, εμφανίζονται οι Adam Clayton, Paul Hewson, David Evans & Dick Evans, για να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους, να γίνουν μέλη αυτής της μπάντας.Το ενδιαφέρον εδώ βέβαια, είναι οτι εκτός του David Evans o οποίος έπαιζε κιθάρα, και του Mullen που έπαιζε drums, οι υπόλοιποι ελάχιστη σχέση με το αντικείμενο είχαν.Παρ’όλα αυτά το σχήμα δημιουργείται, το 1976 (ο γράφων αγέννητος) με το όνομα Feedback. Aρχικά λοιπόν, η μπάντα ασχολείται με covers άλλων συγκροτημάτων, αλλά πολύ γρήγορα διαπιστώνουν οτι είναι τόσο κακοί σ’αυτό και αποφασίζουν να γράψουν δικά τους κομμάτια.
Ενα χρόνο μετα, το 1977, αποφασίζουν να αλλάξουν το όνομά τους σε The Hype( μη με ρωτάτε, τραγικό) και λαμβάνουν μέρος σε ένα διαγωνισμό για τοπικές μπάντες όπου κερδίζουν το 1ο βραβείο και 500 λίρες έπαθλο, καθώς και την ευκαιρία να ηχογραφήσουν υλικό υπό την επίβλεψη της CBS Records. Και εκεί γίνεται η αλλαγή του ονόματος που όλοι γνωρίζουν μέχρι σήμερα.. Ο David Evans έχει ήδη μετονομαστεί σε The Edge και ο Paul Hewson σε Bono. Την ίδια χρονιά τους εντοπίζει και ο Paul McGuiness ο οποίος αναλαμβάνει να μανατζάρει την μπάντα.
Έτσι λοιπόν, την ίδια χρονιά κυκλοφορεί από τη CBS το πρώτο τους e.p με τίτλο ‘’Three”, από όπου βγαίνει και το 1ο single τους ‘’Out Of Control’’, κατά τη γνώμη μου, ένα άριστο δείγμα new wave της εποχής..Είπαμε, μην περιμένετε αντικειμενικότητες…
Μάρτιος του 1980, τους ανακαλύπτει η Island Records και τον Οκτώβρη του ίδιου έτους κυκλοφορεί το debut album με τίτλο ‘’Boy’’. Θέματα, που έχουν να κάνουν με το πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση, έστω και μέσα από τους πάντα αλληγορικούς στίχους του Bono, βρίσκονται σε 1ο πλάνο… Το album τα πάει αρκετά καλά τόσο σε Ευρώπη όσο και σε Αμερική, με single όπως το I will follow το οποίο η μπάντα εξακολουθεί να παίζει ανελλιπώς σε κάθε της tour κι έτσι αποφασίζουν να μπουν σχεδόν αμέσως στο studio και να ηχογραφήσουν το 2ο τους album.
● In Te Domine ●
Το ‘’October’’, κυκλοφορεί ακριβώς ένα χρόνο μετά, τον Οκτώβριο του 1981, και τα μέλη της μπάντας οτι έχουν κλείσει τα 20, αποφασίζουν να ασχοληθούν με τη θρησκεία και την πίστη μέσα από τη μουσική τους (να σε fly ο Θεός!)… Το album δεν τα πηγαίνει άσχημα, αν και περιέχει το Gloria, που κατα τη γνώμη μου ανήκει στο top 5 των ηχογραφήσεών τους.
● I can’t believe the news Today ●
Και από την πίστη και την απόλυτα χριστιανική διάθεση, έρχεται περίπου δύο χρόνια μετά το ‘’War’’. Mε το απίστευτα εμβληματικό εξώφυλλο του θυμωμένου αγοριού, δεν περιμένεις παρά να ακούσεις οργή να ξεχειλίζει και τις δύο πλευρές του βινυλίου και το καταλαβαίνεις άμεσα με την στρατιωτικού εμβατηρίου τύπου εισαγωγή και το ‘’I can’t believe the news today, or I can’t close my eyes and make it go away..’’ Τα Sunday Bloody Sunday,Seconds, New Year’s Day και Like A Song γίνονται γρήγορα σήματα κατατεθέντα μιας γενιάς στην Ιρλανδία η οποία έχει σιχαθεί το αιματοκύλισμα και την τρομοκρατία.
Η μπάντα αρχίζει να εμφανίζεται σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους, εντός και εκτός Ευρώπης καθώς και να κάνει headlining εμφανίσεις σε μεγάλα φεστιβάλ της εποχής.
● What more In The Name Of Love? ●
Είναι 1984, και στη ζωή των 4 Ιρλανδών μπαίνουν δύο εμβληματικές φιγούρες της μουσικής, αναλαμβάνοντας τα ηνία της παραγωγής των albums μέχρι και το 2009. Πρόκειται για τους Daniel Lanois και Brian Eno, οι οποίοι άλλαξαν σε πολύ μεγάλο βαθμό τους ήχους του συγκροτήματος και κυρίως τις κιθάρες του Edge. Αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής το εξαιρετικό ‘’ΤHe Unforgettable Fire’’ το οποίο κάνει την εμφάνισή του στα ράφια των δισκοπωλείων την ίδια χρονιά, αποτελώντας σαφέστατη αλλαγή ηχητικής πλέυσης με το πρώτο άκουσμα του δίσκου και το μοναδικό A sort Of Homecoming. Σαφέστατα επηρεασμένος από τη δράση του Αιδεσιμώτατου Martin Luther King Jr ο Bono γράφει το Pride((In The Name Of Love), κομμάτι που τους εκτόξευσε στα charts τόσο της Ευρώπης, όσο και της Αμερικής.
Την αμέσως επόμενη χρονιά, η μπάντα εμφανίζεται στο Wembley στα πλαίσια του Live Aid, ένα φεστιβάλ διοργανωμένο και ‘’ενορχηστρωμένο’’ από τον ex-Boomtown Rats, Bob Geldof, δίπλα σε τεράστια ονόματα της εποχής όπως οι Queen, Sting, Dire Straits,David Bowie, Simple Minds και πολλούς άλλους.
‘’Have You Found What You’re Looking For?’’
Ο δρόμος έχει πια στρωθεί για τα καλά και η μπάντα μετά από ένα διετές περίπου διάλλειμα, αποφασίζει το 1986 να μπει για άλλη μια φορά στο studio.Θέλοντας ξανά να παρουσιάσουν κάτι καινούριο και επηρεασμένοι από τους Αμερικάνικους ήχους ξεκινάνε να γράφουν τα κομμάτια τα οποία έμελλε να αποτελέσουν το σύνολο ενός από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών.
Ο λόγος για το The Joshua Tree, το οποίο κυκλοφορεί το Μάρτιο του 1987 και κυριολεκτικά προκαλεί φρενίτδα πωλήσεων, και χρειάζεται μόλις 48 ώρες από την κυκλοφορία του, για να μπει στο βιβλίο των ρεκόρ Guinness ως ο πιο γρήγορα πουλημένος δίσκος όλων των εποχών. Κομμάτια όπως: Where the streets have no name, I still haven’t found what I’m looking for & With or without you, σαρώνουν τα charts και τις καρδιές των ακροατών… Τα Grammies διαδέχονται το ένα το άλλο, τα στάδια γεμίζουν και τα εισιτήρια γίνονται ανάρπαστα εν ριπεί οφθαλμού. Την ίδια χρονιά το συγκρότημα φιλοξενείται στο εξώφυλλο του περιοδικού Τime με την επικεφαλίδα ‘’Rock’s Hottest Ticket’’.
Προσπαθώντας να εξαργυρώσουν την επιτυχία του The Joshua Tree, την αμέσως επόμενη χρονιά, το 1988, αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν ένα διπλό album το οποίο περιείχε πολλά καινούρια κομμάτια καθώς και live αποσπάσματα από την Τhe Joshua Tree Tour. Το Rattle And Hum, κυκλοφορεί λοιπόν, ως διπλό album αλλά και rockumentary, σε σκηνοθεσία του Phil Joanou, τυγχάνει όμως χλιαρής αποδοχής, παρά τις εξαιρετικές του συνθέσεις, όπως το Desire,When love comes to town, σε συνεργασία με τον BB King και Love rescue me δίπλα στον μεγάλο Bob Dylan.
Η δεκαετία κοντεύει να φύγει, η Lovetown Tour μετά από Αυστραλία και Ιαπωνία επιστρέφει για μερικά εορταστικά Χριστουγεννιάτικα shows στο Point Depot του Δουβλίνου, όπου την παραμονή του 1990, και πάνω στην σκηνή η δια στόματος δήλωση του Bono, ‘’ We just need to go away and dream it all up again’’, δημιουργεί ένα περίεργο μούδιασμα, καθώς από πάρα πολλούς ερμηνεύεται ω ς διάλυση.
« Και αναρωτιέμαι… Είσαι καλλιτέχνης, έχεις μία μπάντα, έχεις βγάλει 3 διαδοχικά albums τα οποία έχουν σημαδέψει με τον ένα τρόπο ή τον άλλο τα 80’s.. To λογικό είναι να συνεχίσεις στη μανιέρα αυτή, να συνεχίζεις να βγάζεις δίσκους με την γνωστή επιτυχημένη συνταγή και να αφοδεύεσαι στο τάλιρο. Σωστά; Λάθος…»
● Is It Getting Better? ●
Η μπάντα μετακομίζει στα Hansa Studios του Βερολίνου τον Οκτώβρη του 1990 και αρχίζει να γράφει και να ηχογραφεί τα νέα της κομμάτια. Το Νοέμβρη του 1991 κυκλοφορεί το Achtung Baby, και παρά τη δήλωση του Bono ‘’Τhe sound of four men chopping down The Joshua Tree’’ στην ερώτηση πως θα είναι ο ήχος του νέου album, κανείς δεν περίμενε ότι το λεγόμενο U-Turn θα ήταν τόσο εμφανές… Με σαφείς επιρροές από τη Γερμανική Techno και την ευρύτερη Ευρωπαϊκή dance σκηνή το Achtung Baby, γίνεται για άλλη μια φορά σταθμός για την καριέρα των U2. Even Better than the real thing, One, Until the end of the world, The Fly, σκαρφαλώνουν στην κορυφή των charts για άλλη μια φορά!
Αρχές του 1992 η μπάντα βγάζει στο δρόμο την Zoo Tv Tour μία από τις ιστορικότερες περιοδείες όλων των εποχών, ένα multimedia υπερθέαμα, το οποίο διαρκεί σχεδόν 2 χρόνια και επισκέπτεται σχεδόν όλες τις ηπείρους.
● Vorsprung Durch Technik ●
Στα διαλλείματα της Zoo Tv, το συγκρότημα ξεκινάει να βγάλει ένα EP το οποίο παίρνει την μορφή του album και έτσι τον Ιούλιο του 1993 οι U2 μας χαρίζουν το πανέμορφο Zooropa. Ο Bono, στις ήδη υιοθετημένες επί σκηνής περσόνες The Fly & Μirrorrball Man, προσθέτει και τον Mr.Macphisto, έναν ξεπεσμένο κιτς διάβολο. Lemon, Numb με τον The Edge στα φωνητικά και το μοναδικό Stay (Faraway, so close!), μερικές μόνο από τις πολύ όμορφες στιγμές του δίσκου.
Το 1995, ο μέχρι τότε παραγωγός των U2, Brian Eno, μπαίνει σαν έξτρα μέλος και συνθέτης στην μπάντα με αποτέλεσμα ένα άκρως πειραματικό δίσκο, το Original Soundtracks 1. Tο album περνάει σε γενικές γραμμές απαρατήρητο, περισσότερο λόγω του ότι η μπάντα επέλεξε να το κυκλοφορήσει υπό το όνομα Passengers,παρ’ όλα αυτά όμως απέδωσε ένα εξαιρετικό single το Miss Sarajevo,σε συνεργασία με τον τενόρο Luccianno Pavarotti, φόρος τιμής στον δοκιμασμένο λαό της πρώην Γιουγκοσλαβίας, η οποία πρόσφατα είχε βγει από ένα μακρόχρονο και αιματηρό εμφύλιο πόλεμο.
● Boom-Cha Discotheque! ●
Μάρτιος του 1997, είμαι στην Γ’ Λυκείου, και κυκλοφορώ σαν το βλαμμένο στο προαύλιο του σχολείου μου κρατώντας περιχαρής το νέο album της μπάντας, Pop (To make or cause a small explosive sound). Στο ίδιο dance μοτίβο, αλλά και με υπέροχες U2 στιγμές το Pop, κατά παραδοχή της ίδιας της μπάντας δεν ήταν έτοιμο όταν κυκλοφόρησε. Κυκλοφόρησε όμως και μαζί με αυτό η Pop Mart Tour,έκανε και μία στάση στη Θεσσαλονίκη το Σεπτέμβρη του 1997,η οποία ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 1997, έφερε το συγκρότημα για την πρώτη του συναυλία επί Ελληνικού εδάφους, όπου στην κυριολεξία έγινε ντελίριο σε ολόκληρη τη συμπρωτεύουσα…
● The sky Falls and you feel like it’s a Beautiful Day ●
Τα 90’s όμως είναι στο τέλος τους…Η δεκαετία αλλάζει, η χιλιετία αλλάζει, και μαζί με αυτές αλλάζει και η μουσική.. ή μήπως όχι;
Το All that You Can’t Leave Behind, κυκλοφορεί τον Οκτώβρη του 2000,αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Οι U2 ξεγυμνώνουν τελείως τον ήχο τους και σαν να μην πέρασαν καθόλου τα 90’s από πάνω τους, κυκλοφορούν γνήσια γηπεδικά rock singles όπως τα Beautiful Day & Elevation. Την κυκλοφορία του album συνοδεύει η επίσης άκρως επιτυχημένη Elevation Tour το 2001.
Κάπου εκεί, είναι και η περίοδος που ο Bono, αρχίζει την συστηματική ενασχόλησή του με τον ενεργό ακτιβισμό και τις προσπάθειες για τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους του 3ου Κόσμου, όπως επίσης και την προσπάθεια καταπολέμησης του AIDS στις περιοχές αυτές. Επαφές του με πολιτικούς, Προέδρους κρατών και πανίσχυρους επιχειρηματίες ανά τον κόσμο, αρχίζουν να πλήττουν την εικόνα του, δημιουργώντας αρνητικά και αμφιλεγόμενα σχόλια .Αν ρωτήσει κάποιος τη γνώμη μου, θα απαντήσω δεν ξέρω. Και δεν με νοιάζει κιόλας. Δεν θα έπρεπε να με νοιάζει και δεν θα έπρεπε να νοιάζει και κανένα.
Ανυπόφορος ξερόλας φαφλατάς; Ίσως…
Υπέροχος συνθέτης και στιχουργός; Σίγουρα…
● Unos, Dos,Tres, Catorce ● ή αλλιώς ένα, δύο, τρία, δεκατέσσερα!
Το 2004 είναι μία επίσης χρονιά κυκλοφορίας δίσκου της μπάντας. Ο Νοέμβρης του 2004 φεύγει και ταυτόχρονα έρχεται το How To Dismantle An Atomic Bomb, το οποίο ηχητικά κινήθηκε στα ίδια ακριβώς με τον προκάτοχό του, του 2000,το All That You Can’t Leave Behind. Η Vertigo Tour βγαίνει στο δρόμο το 2005, και γεμίζει αρένες κι στάδια, με όλα τα shows της (άνω των 100, αν δε απατά η μνήμη μου) να είναι sold out.
● You Can hear the Universe in her sea shells ●
Και μετά παύση… Δίσκο ακούγαμε και δίσκο δεν βλέπαμε. Έπρεπε να περάσουν πάνω από 50 μήνες, το μεγαλύτερο ως τότε διάστημα μεταξύ δύο κυκλοφοριών από την μπάντα, για να υποδεχτούμε τον Μάρτιο του 2009 το No Line On The Horizon. Προσωπική μου άποψη, τέτοιο album opener, το ομώνυμο κομμάτι, είχαμε να ακούσουμε από την εποχή του The Joshua Tree και το Where The Streets Have No Name. Και μετά τι;
360 Tour… Λίγο πολύ όλοι ξέρουμε τι συνέβη τότε μιας και η 360 για μία και μοναδική εμφάνιση έκανε μία στάση και στην Αθήνα, στις 3 του Σεπτέμβρη 2010. Πάνω από 2 ώρες μαγείας πλημμύρισαν το ΟΑΚΑ εκείνη τη νύχτα, με την μπάντα σε μεγάλα κέφια, αλλά και 70.000 ανθρώπους από κάτω να δίνουν μέχρι την τελευταία τους ανάσα τραγουδώντας όλα εκείνα τα κομμάτια με τα οποία μεγαλώσαμε.
● Do You live here, or is this a vacation? ●
Και μετά πάλι σιωπή… και ενώ περιμέναμε το Songs Of Ascent σχετικά πολύ κολλητά με το No Line On The Horizon,το Songs Of Innocence ήρθε σχεδόν 6 χρόνια μετά, το Σεπτέμβρη του 2014. Ιδιαίτερα αμφιλεγόμενος ήταν και ο τρόπος που το συγκρότημα επέλεξε να διαθέσει αρχικά το νέο του album, αφού με το πάτημα ενός κουμπιού ξαφνικά ο δίσκος βρέθηκε στις μουσικές βιβλιοθήκες όλων των κατόχων συσκευών Apple. Η μπάντα δέχθηκε τεράστιο πόλεμο για την επιλογή της αυτή, αλλά νομίζω πέτυχε ακριβώς αυτό που ήθελε: Ντόρο… Και εδώ που τα λέμε, τα κατάφερε με απόλυτη επιτυχία..
Τελικά τι είναι οι U2; Μία rock μπάντα; Ένα μουσικό φαινόμενο; Μία Εταιρεία;
Αν με ρωτάτε, είναι κάτι πέρα και πάνω από όλα αυτά… Είναι οι στίχοι που με την αλληγορία τους, κάνουν το κεφάλι σου να χάνεται. Είναι οι κιθάρες και τα keyboards του Edge, που δημιουργούν στο κεφάλι σου αχανή ηχητικά τοπία. Είναι οι διακριτικοί και συχνά πομπώδεις ρυθμοί από τα drums του Larry Mullen, είναι οι ντελικάτες μπασσογραμμές του Adam Clayton. Μάλλον είναι όλα μαζί…
Βλέπετε, οι μπάντες σχηματίζονται κατά λάθος, δεν επιβιώνουν όμως κατά λάθος…
P.s ‘’ If you can dream then Dream Outloud’’
Οι U2 σε δισκογραφία:
● Boy-1980
● October-1981
● War-1983
● The Unforgettable Fire-1984
● Wide Awake In America-1984
● The Joshua Tree-1987
● Rattle And Hum-1988
● Achtung Baby-1991
● Zooropa-1993
● Original Soundtracks 1 (Side Project}-1995
● Pop-1997
● The Best Of 1980-1990- 1998
● All That You Can’t Leave Behind-2000
● The Best Of 1990-2000- 2002
● How To Dismantle An Atomic Bomb-2004
● 18 Singles-2006
● No Line On The Horizon-2009
● Songs Of Innocence-2014
Οι U2 σε αριθμούς:
● Grammy Awards: 22
● Golden Globe Awards: 2
● 2 Academy Award Nominations, 2002 & 2014
● Album Copies Sold: More than 170 milion
● 360 Tour 2009-2011, Highest Grossing Tour Of All Time, more than $736 milion,7.5 million attendees
Αυτο ειναι μια επιστολή απόρριψης απο μια δισκογραφικύ το 1979, που ακούγοντας ενα demo τους, αποφάσισε με αυτη την επιστολή προς τον Bono, να τους απορρίψει…
“Who would have thought that U2, one of the world’s most prolific and successful rock bands, would have ever been told they weren’t good enough? UberFacts has unearthed a rejection letter that the group received from RSO Records in May of 1979, and it…”