Η συναρπαστική αυτοβιογραφία του Moby με τίτλο Porcelain κυκλοφορεί στη νέα σειρά «Voices & Echoes» των εκδόσεων ΡΟΠΗ.
To Porcelain (Visual Memoir) είναι μία ανασκαφή σε έναν χαμένο κόσμο, σε έναν «βρώμικο υπέροχο παράδεισο», όπως ο ίδιος ο Moby χαρακτηριστικά αναφέρει στο μίνι ντοκιμαντέρ του.
Σ’ ένα ταξίδι αναμνήσεων στη Νέα Υόρκη στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και τη δεκαετία των 90’s, μας ξεναγεί ο ίδιος στην παλιά του γειτονιά και στα πρώτα κλαμπ που έπαιξε μουσική, καθώς και στη γνωριμία του με τη Μαντόνα.
H καταπληκτική αυτοβιογραφία του Moby – ενός από τους πιο ενδιαφέροντες και εμβληματικούς μουσικούς της εποχής μας – αποτελεί το χρονικό μιας πόλης και μιας εποχής. Μία εκ βαθέων προσωπική αναζήτηση της ταυτότητας κατά την πιο θαυμάσια αγχωτική περίοδο της ζωής, όταν είσαι επιτέλους ανεξάρτητος, στοιχηματίζεις τα πάντα στον εαυτό σου, αλλά δεν έχεις ιδέα πώς τελειώνει η ιστορία, γι’ αυτό ζεις με τον ειλικρινή φόβο ότι αρκεί ένα λάθος βήμα για να σπάσεις τα μούτρα σου. Ο Moby μιλά με ειλικρίνεια, χιούμορ και πάνω απ’ όλα με ένα ακλόνητο πάθος για τη μουσική του, που τον βοήθησε να αντέξει τις φουρτούνες της ζωής του.
Το ξεκίνημα___
Ο Moby δεν είχε και πολλές πιθανότητες να γίνει επιτυχημένος DJ και μουσικός στα κλαμπ της Νέας Υόρκης.
Στη Νέα Υόρκη του Palladium, του Mars, του Limelight και του Twilo, του αχαλίνωτου ηδονισμού και των ναρκωτικών στα χορευτικά κλαμπ, όπου η χορευτική μουσική ήταν ακόμα αντεργκράουντ και δημοφιλής κυρίως στους αφροαμερικανούς και τους ισπανόφωνους της εργατικής τάξης. Εκεί βρέθηκε ο Moby, όχι μονάχα ένας λευκός, φτωχός, κοκαλιάρικος νεαρός από το Κονέκτικατ, αλλά επιπλέον πιστός χριστιανός και χορτοφάγος που δεν έβαζε αλκοόλ στο στόμα του. Θα μάθαινε πώς είναι να σε φτύνουν, πώς είναι να ζεις χωρίς σχεδόν καθόλου λεφτά. Ωστόσο, τότε ήταν ίσως η τελευταία καλή εποχή για έναν φτωχό καλλιτέχνη στη Νέα Υόρκη: ήταν τα χρόνια του AIDS και του κρακ αλλά και μιας προκλητικά εύθυμης υποκουλτούρας.
Βρήκε τον δρόμο του, αν και δεν έλειψαν οι δραματικές στιγμές. Η επιτυχία όμως δεν ήταν απλή υπόθεση. Οδήγησε σε ξέφρενες, αν και μερικές φορές ξεκαρδιστικές, κραιπάλες και αποδείχτηκε εξαιρετικά εφήμερη. Έτσι, στο τέλος της δεκαετίας ο Moby σκέφτηκε να δώσει τέλος στην καριέρα του και έβαλε όλο του το πάθος στο έργο που υπέθεσε ότι θα ήταν το κύκνειο άσμα του, το αντίο του στην προηγούμενη ζωή του, το άλμπουμ με την τεράστια εμπορική επιτυχία που τελικά θα σηματοδοτούσε το ξεκίνημα μιας εκπληκτικής νέας φάσης: το Play.
__Ο MOBY για την αυτοβιογραφία του___
Πριν από λίγα χρόνια είχα πάει σε ένα πάρτι στο Μπρούκλιν και έλεγα στους καλεσμένους πώς ήταν η Νέα Υόρκη το 1989. Άδεια φιαλίδια κρακ στις πλατφόρμες του μετρό, μεταμεσονύκτια ρέιβ πάρτι σε έρημα υπόγεια και εγκαταλελειμμένες αποθήκες, πόρνες που περπατούσαν μέσα στο αίμα και τα εντόσθια στη συνοικία των χασάπικων, σοφίτες με 500 δολάρια νοίκι τον μήνα.
► Τους εξιστόρησα πώς ξεκίνησα να κάνω δίσκους, πώς επέστρεφα μπουκάλια και αλουμινένια κουτάκια για να βγάλω λεφτά για να φάω, πώς ήταν να ζω σε ένα ετοιμόρροπο εργοστάσιο χωρίς τουαλέτα και τρεχούμενο νερό και πώς πίστευα ότι η καριέρα μου είχε τελειώσει πριν βγει το άλμπουμ Play.
► Ένιωθα λίγο σαν παππούς λέγοντας ιστορίες για τις παλιές καλές απροσάρμοστες εποχές της Νέας Υόρκης πριν η πόλη βυθιστεί στον χαοτικό πλούτο. Και αφού διηγήθηκα μερικές ιστορίες, κάποιος είπε «πρέπει να γράψεις βιβλίο εσύ». Έτσι κι έκανα.
► Το Porcelain είναι ένα βιβλίο για τη ζωή μου από το 1989 μέχρι το 1999, αλλά είναι επίσης ένα βιβλίο για τη Νέα Υόρκη και τη μετάλλαξη της από κατακερματισμένη, αμαρτωλή πόλη στην αλλόκοτη και εξωπραγματικά ακριβή πόλη που είναι σήμερα. Το Porcelain επίσης περιγράφει την αντεργκράουντ χιπ χοπ και χάουζ σκηνή του τέλους της δεκαετίας του 1980 και τη γέννηση της γενιάς των κλαμπ και του ρέιβ.
► Στην αρχή της ιστορίας μου είμαι ένας σοβαρός και μετρημένος χριστιανός που ζει στη μικροσκοπική σοφίτα ενός εγκαταλελειμμένου εργοστασίου. Στο τέλος του βιβλίου έχω αλλάξει πολύ. Προσπάθησα να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Στο Porcelain δεν παίζω τον ρόλο του φλεγματικού αφηγητή ούτε του επαναστατημένου αντιήρωα, είμαι απλά ένας αφελής και αγχωμένος άνθρωπος που προσπαθεί να κατανοήσει τους παράξενους κόσμους στους οποίους βρέθηκε. Προσπάθησα και πάλι να είμαι απόλυτα ειλικρινής.
Ελπίζω να το απολαύσετε
Ευχαριστώ
MOBY
Music from Porcelain___
Η μουσική στο Porcelain είναι εξίσου σημαντική όπως και ο χαρακτήρας του βιβλίου που είμαι εγώ. Για το λόγο αυτό, έχω δημιουργήσει μία συλλογή τραγουδιών τόσο δικά μου όσο και άλλων ανθρώπων σε μία μικρή «κάψουλα του χρόνου» για να συνοδεύσουν το βιβλίο μου: music from Porcelain. Όλα αυτά τα τραγούδια μου φέρνουν στη μνήμη μου τη Νέα Υόρκη που έζησα και με ξετρέλανε από το 1989 – 1999.
