ΜΟΝΙΚΑ and PLANET TIKI / Gagarin 205. Παρασκευή 16 Σεπτέμβρη / με την Κωνσταντίνα Καρατζόγλου.
Είναι γεγονός, Η Μόνικα επέστρεψε ξανά στον τόπο του «εγκλήματος» 10 χρόνια μετα! Στο αγαπημένος της όπως δήλωσε και εκείνη Gagarin 205, νιώθοντας το σαν το σπίτι της. Η σκηνή σαν το προσωπικό της σαλόνι και το κοινό σαν φίλοι της που απολαμβάνουν τις μουσικές της.
Την συναυλία άνοιξε ο MOA BONES (Διάβασε ΕΔΩ), παρέα με την κιθάρα του αλλά και με την βελούδινη ρομαντική φωνή του, σε έκανε να νιώσεις ότι κάποιος έχει γράψει ένα κομμάτι και για σένα και στον χώρο υπάρχετε μόνο εσύ και αυτός. Έκανε ένα ζέσταμα της σκηνής περιμένοντας να βγει και η Μόνικα με την κιθάρα της να σε κρατήσει σε αυτό το mood του ερωτικού και χαλαρού.
Διάλλειμα__ και βγαίνει η Μόνικα με τη μπάντα της. Νιώθεις ότι κάτι έχει αλλάξει και είναι εκεί πάνω στη σκηνή για να σου το αποδείξει. Έχει ολόκληρη μπάντα αποτελούμενη από 4 άτομα, τους planet Τiki να τη συνοδεύουν εκτός από την κιθάρα και τη φωνή και νιώθεις έντονα το beat να σε ξεσηκώνει. Ξεδιπλώνεται μια Μόνικα με ξεκάθαρα ξένες μουσικές επιρροές που σκοπό της είναι να σου δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα εντελώς διαφορετική απ αυτή που είχες στο μυαλό σου μέχρι τώρα.
Το Secret in the dark με τόνους groove και funk ξεσήκωσε όλο τον κόσμο να χορεύει σε ξέφρενους ρυθμούς με τα χέρια ψηλά, πιστεύοντας όντως στους νέους της μουσικούς πειραματισμούς και αποδέχοντας τους με μεγάλη χαρά και διάθεση.
Χαμογελαστή και με μεγάλη υπερηφάνεια παρουσίασε στο κοινό του Gagarin, το νέο της single Hey Hallelujah και το κοινό έδινε ρυθμό για την ώθηση του κομματιού στο παρθενικό του ταξίδι.
Το ένιωσε, το έζησε και το ζήσαμε και εμείς μαζί της. Με κορυφαία τη στιγμή που κατέβηκε στο κοινό και δίναμε το ρυθμό όλοι μαζί σαν να ήμασταν όλοι ένα συγκρότημα Η ΜΟΝΙΚΑ εμείς και η μπάντα της.
Φυσικά για το τέλος άφησε το κερασάκι στην τούρτα, το αγαπημένο σε όλους Over The Hill. Κανείς δεν έκανε κίνηση να αποχωρήσει απ το χώρο αν δεν παίξει το τραγούδι ύμνος, το τραγούδι που τη γνωρίσαμε, το τραγούδι που αγαπήσαμε την κιθάρα της και τη φωνή της.
Φώτα στο κέντρο της σκηνής και ξαφνικά η Μόνικα με την κιθάρα της. Γλυκό γρατσούνισμα και όλοι μαζί με παλαμάκια κρατούσαμε το ρυθμό και τραγουδούσαμε σαν να ήταν το κομμάτι που όλους μας ενώνει.
