Richard Ashcroft / Rag ‘n’ Bone Man / Release Athens Festival first day_ Πλατεία Νερού / Πέμπτη 31 Μαϊου / με την Κωνσταντίνα Καρατζόγλου.
Πέμπτη 31 Μάϊου, σχεδόν ένα χρόνο μετά, βρίσκομαι ξανά στην Πλατεία Νερού, για να καλός ορίσω το καλοκαίρι δυναμικά, παρακολουθώντας την πρώτη μέρα, του πλέον αγαπημένου μου Release Athens Festival.
Όπως είναι ευρύτερα γνωστό, οι αγαπημένοι μου London grammar, δεν θα παρευρεθούν τελικά, όμως τη θέση τους και την ευθύνη θα αναλάβει να φέρει εις πέραν ο αγαπημένος τραγουδιστής των THE VERVE , Richard Ashcroft, ο οποίος συνεχίζει με σόλο πλέον καριέρα.
Νωρίτερα το ζέσταμα έχουν αναλάβει οι Lip Forensics, οι SWORR (που να σου πω την αλήθεια μου, τους έμαθα από τη συνέντευξη που είχαμε κάνει με τον αγαπημένο cayetano και τους έψαξα, γιατί με μεγάλη χαρά μου είπε ότι είναι μια συνεργασία που τον κάνει να νιώθει υπερήφανος), η Kid Moxie κατά κόσμο Έλενα Χαρμπίλα, και πριν το τέλος ο Rag ‘n’ Bone Man.
Την αυλαία ανοίγουν οι LIP FORENSICS, με ηλεκτρονικούς, χορευτικούς ήχους, ξέρεις ότι πρέπει για να απολαύσεις την καταπληκτική θέα που προσφέρει ο χώρος. Βέβαια λίγο προς το τέλος τους είδαμε κιόλας, διότι ένα κάποιο τεχνικό θέμα, εμπόδισε το κοινό να είναι μπροστά στη σκηνή και να χτυπιέται. Τη συνέχεια αναλαμβάνουν οι SWORR , με ύφος trip hop να σου επιβάλουν να κλείσεις τα μάτια και να ταξιδέψεις. Ενώ τη σκυτάλη δίνουν στη Kid Moxie, με μουσικές πιο ηλεκτρονικές-pop, αφήνοντας σε να πιστεύεις ότι είσαι την κατάλληλη ώρα στο κατάλληλο σημείο, για να πιείς το απογευματινό σου ποτό.
Κάπου εδώ θέλω να πω, παιδιά ψάχνετε αυτούς τους μουσικούς που ίσως δεν ξέρετε, όταν πηγαίνετε σε μεγάλα φεστιβάλ, αλήθεια θα βγάλετε διαμάντια από αυτό το ψάξιμο του κρυμμένου θησαυρού.
Η μεγάλη στιγμή, περισσότερος κόσμος γεμίζει τον χώρο μπροστά στη σκηνή και αντιλαμβάνεσαι ότι βγαίνει ο Rag ‘n’ Bone Man. Με pop-soul-blues μουσικές, έβλεπες έναν γίγαντα, που με τους στίχους του μόνο να τρέξεις και να τον πάρεις αγκαλιά ήθελες. Με φυσικά κορυφαία του στιγμή την εκτέλεση του HUMAN το τραγούδι που τον έκανε γνωστό παγκοσμίως, το οποίο το παρουσίασε σε μια διαφορετική αρκετά εκδοχή από αυτή που έχεις συνηθίσει να ακούς. Πολύ καλή κατά τη γνώμη μου, με έκανε να μη βαρεθώ που το άκουσα.
Τέλος στη σκηνή βρίσκεται ο κύριος Richard Ashcroft με τα γυαλιά του φορεμένα. Εκεί νομίζω ήταν η μεγαλύτερη αγωνία της βραδιάς. Πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα και το κοινό τον τίμησε, ακόμη περισσότερος κόσμος μπροστά στη σκηνή. Κύριος γιατί είπε αγαπημένα τραγούδια του παρελθόντος και δυναμικά του παρόντος. Sollare με την κιθάρα του, έδωσε ωραίο ρυθμό και φυσικά μας ταξίδεψε όμορφα στην εφηβεία μας.
Μας έκανε να νιώσουμε τυχεροί με το the lucky man, μας είπε ότι να ναρκωτικά δεν δουλεύουν με το drugs don’t work , μας έκανε να σπάσουμε τη νύχτα με χρώματα με το break the night with colour και φυσικά κοιτάζοντας το τέλειο φεγγάρι που μας συντρόφευε εκείνη τη μέρα λόγο πανσελήνου και φυσικά σ όλο αυτό το ατμοσφαιρικό σκηνικό μας είπε ένα ένα τραγούδι για τους εραστές με το a song for the lovers.
Μπορώ με χαμόγελο να πω ότι πέρασα ωραία και γεμάτα, ας μην ήρθαν οι αγαπημένοι μου London Grammar, που φυσικά συνεχίζω να τους περιμένω σαν τρελή. Μην χαθείτε, σας έχω και συνέχεια με το realase…
