Η συλλογή των τραγουδιών στο 6ο studio album του Trentemøller, Memoria, θα φανεί οικεία σε ορισμένους θαυμαστές, αλλά επίσης εμβαθύνει περισσότερο σε θέματα παροδικότητας και σε διάφορες μορφές συνέχειας.
Το τελευταίο του single, No More Kissing In The Rain, δίνει την εντύπωση ότι είναι πιο εύκολο να βρεις άνεση στο σκοτάδι όταν νιώθεις ότι τα σωματίδια φωτός απέχουν μόνο λίγες στιγμές από τη συναρμολόγηση, ίσως αποκαλύπτοντας ένα φωτεινό μυστικό.
Το κομμάτι δηλώνει την παρουσία του με μια ουβερτούρα σε μια synth όπερα που γυρίστηκε σε υπερκορεσμένο φιλμ. Ζεστά κύματα σαρωτικών, πλούσιων στρωμάτων προσγειώνονται σταδιακά για να κάνουν χώρο για την τραγουδίστρια Lisbet Fritze.
My dear, I am running out of time.
Ταυτόχρονα, τα εγκάρδια φωνητικά της ωθούνται και έλκονται από ένα σχεδόν παιχνιδιάρικο μεφιστοφελικό synth line. Κάθε αστραφτερό κιθαριστικό glissando bloom προβάλλει την αίσθηση ότι μια σειρά από κουρτίνες ανοίγουν, αποκαλύπτοντας την επόμενη πράξη. Το ρεφρέν καταφτάνει σαν μια απροσδόκητη ηλιακή λάμψη, υπερεκθέτοντας κρυστάλλους αλογονιδίων και χαλώντας το emulsion.
Is this the end of everything?
Το αισθάνεσαι σαν το τέλος μιας σχέσης, αλλά αυτή η σχέση είναι μεταξύ δύο ανθρώπων ή του υλικού πλάσματος και της επίγειας ύπαρξής του;
You know I know we’re growing colder.
Το τελικό ορχηστρικό tag αυτής της συμφωνίας τσέπης σηματοδοτεί το κλείσιμό της. Δεν υπάρχει κανένας υπαινιγμός τρόμου, μόνο μια αίσθηση άνεσης αν και ασαφής. Ήταν πράγματι το φως του ήλιου στο τέλος του τούνελ;
Πηγή: Δελτίο Τύπου
