Διατηρούμε άσβεστη τη φλόγα του έρωτα, βρίσκουμε τη λύτρωση στο δάκρυ, νοσταλγούμε το μινόρε της οικουμένης, εμπνεόμαστε από τη μνήμη της ιερότητας ενώ χρησιμοποιούμε τη φωτογραφία ως όχημα απόδρασης των γυναικών του Αφγανιστάν από την καταπίεση.
Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Οκτωβρίου (τεύχος #104), που θα βρίσκεται από την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου στους δρόμους της πόλης.
Οι ηλικιωμένοι έχουν ανάγκη τη συντροφικότητα περισσότερο από ποτέ, παρά το στερεότυπο που τους θέλει ερωτικά αποσυρμένους. «Αυτό που φαίνεται να αλλάζει καθώς μεγαλώνουμε είναι κυρίως η σεξουαλική συχνότητα. Η ερωτική επιθυμία δεν χάνεται με την ηλικία», επισημαίνει η κλινική ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Μαρίνα Μόσχα. Είναι το φάκελο του έρωτα στην τρίτη ηλικία που ανοίγουμε στο ρεπορτάζ με τίτλο Το αγέραστο πυρ του πόθου.
Στην υγρή μας λύτρωση, καταδεικνύουμε πως το κλάμα ούτε είναι γένους θηλυκού ούτε σημάδι αδυναμίας. Απεναντίας, απαιτεί δύναμη, είναι λυτρωτικό και αναγκαίο για την ψυχική και σωματική υγεία (και) των ανδρών.
Ο καταξιωμένος δάσκαλος της τέχνης του φακού Πλάτων Ριβέλλης εξηγεί στην «Ανάμνηση της ιερότητας» γιατί αρέσκεται στην ιεροποίηση των κοινών αντικειμένων, με ποιον τρόπο η φωτογραφία μάς συνδέει συνεχώς με το παρελθόν και τις αναμνήσεις μας, αλλά και πώς μπορεί να καταστεί φορέας συγκινήσεων.
Στο «μινόρε της οικουμένης», η μουσικοπαδαγωγός Νάση Τουμπακάρη μάς ταξιδεύει στη Σμύρνη των «παραδείσιων» καλοκαιριών και των γλεντιών, εξηγεί γιατί η πολυπολιτισμικότητα ήταν υπεύθυνη για το μουσικό της μεγαλείο, πώς η μητρόπολη της Ιωνίας ενσωμάτωνε ταυτόχρονα Ανατολή και Δύση, ενώ αναδεικνύει την εξιδανικευτική λειτουργία της μνήμης.
Το ρόδι της ανεξαρτησίας
Η φωτογράφος Χαμπίμπα Αλιζάντα από το Ιράν χρησιμοποιεί την εικόνα ως όχημα για την απελευθέρωση των γυναικών του Αφγανιστάν από την πατριαρχική καταπίεση και τον θρησκευτικό σκοταδισμό.
Aκόμη, ο Χρήστος Αλεφάντης, στα «Λόγια της πλώρης» μεταφέρει τα νέα από «το λαϊκό μέτωπο της Ιουδαίας».
Ο Τόμεκ Γιοβάνης και η Μαρία Ταχτσή μιλούν για μία σχέση… από τον κόσμο των εικόνων. Ο φακός του Κωστή Μπακόπουλου καταγράφει στιγμιότυπα της πόλης, την ίδια στιγμή που περιδιαβαίνουμε με μία Ηπειρώτισσα τη Ζίτσα της αμπελουργίας και των νεροτριβών. Παράλληλα, επισκεπτόμαστε μια γωνιά της πόλης όπου η Αθήνα της αντιπαροχής διασταυρώνεται με την τέχνη της γαστρονομίας. Κάνουμε νέες εγγραφές στο Ημερολόγιο της «σχεδίας» και, μέσα από μια μικρή αγγελία, μαθαίνουμε την ιστορία του ιπποδρόμου.
Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Οκτωβρίου (τεύχος 104)
