Επιβιβαζόμαστε στις θαλαμηγούς των δρόμων, περιηγούμαστε σε ένα υποβρύχιο μουσείο, βιώνουμε ένα καλοκαίρι ανεκπλήρωτων προσδοκιών, καταπολεμούμε την υπερθέρμανση και την ενεργειακή ένδεια, επισκεπτόμαστε τη Βουλή της σιωπής
Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Ιουλίου-Αυγούστου 2025 (τεύχος #135).
Κυκλοφορεί από την Τετάρτη 25 Ιουνίου στους δρόμους της πόλης.
«Η θαλαμηγός των δρόμων». Tα τροχόσπιτα, συνώνυμα με την περιπλάνηση και την ελευθερία των ταξιδευτών, θα μπορούσαν να προσελκύσουν πλήθος ξένων τουριστών στον τόπο μας. «Η Ελλάδα δεν έχει τη δυνατότητα να απορροφήσει πολύ κόσμο με αυτοκινούμενα τροχόσπιτα στα κάμπινγκ, γιατί δεν υπάρχουν οι προδιαγραφές», τονίζει η κ. Στεφανία Παπαδάκη, μέλος της Ελληνικής Λέσχης Αυτοκινούμενων Τροχόσπιτων.
«Η φτώχεια στα κόκκινα». Η υπερθέρμανση πλήττει τους πλέον ευάλωτους, που υποφέρουν και από τη θερινή ενεργειακή ένδεια. Από πρασίνισμα των γειτονιών έως την πρόσβασή τους σε προγράμματα αναβάθμισης των κατοικιών τους είναι μερικές από τις λύσεις. «Αν μιλάμε για κλιματική δικαιοσύνη, μία λύση είναι η ομοιόμορφη κατανομή της δενδροκάλυψης σε όλες τις περιοχές μιας πόλης», επισημαίνει ο δρ. Νεκτάριος Χρυσουλάκης από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας.
«Το μουσείο στο βυθό». O ωκεανολόγος κ. Γεώργιος Σκούφας αναζητά τη διάσωση των θαλάσσιου περιβάλλοντος στους δύτες αναψυχής, εξηγεί γιατί μία παραλία με νεκρά φύλλα Ποσειδωνίας δεν είναι βρώμικη, βλέπει στα υποβρύχια μουσεία ένα φορέα αποκατάστασης υποβαθμισμένων περιοχών και στον αλιευτικό τουρισμό έναν τρόπο διατήρησης του ιχθυαποθέματος.
«Το θέρος του ανεκπλήρωτου». Το καλοκαίρι δεν σημαίνει μόνο ξεγνοιασιά, ανεμελιά και χαλάρωση, μα και πίεση για ευδαιμονία, να τα ζήσουμε όλα, μη ρεαλιστικές προσδοκίες, θλίψη και χωρισμοί. «Εάν ζω στις διακοπές μου με μία υπερένταση, το μόνο που θα κάνω θα είναι να επιτείνω τα επίπεδα του άγχους και της μοναξιάς μου», υπογραμμίζει, εκτός των άλλων, στη «σχεδία» η ψυχολόγος Ελένη Σολταρίδου.
«Η Βουλή της σιωπής». Ο καλλιτέχνης Μίκαελ Κλίεν και ο φιλόσοφος Μίκαελ Χαρντ μάς καλούν να συναισθανθούμε μία βαθιά οικειότητα μέσα από την κοινωνική χορογραφία, συνομιλούν για την ανάγκη απομάκρυνσής μας απο τη ρομαντική αντίληψη της αγάπης, αλλά και πώς η πολιτική εγγράφεται στο ίδιο μας το σώμα.
Η βιοτεχνολόγος Χαρά Μαγγανά και ο μελισσοκόμος και φυσικός Γιώργος Αθανασιάδης μοιράζονται την κοινή τους πορεία στη ζωή και τη βιολογική μελισσοκομία.
Στα «Λόγια της πλώρης», ο Χρήστος Αλεφάντης μάς μιλάει για τις κόκκινες χαβαγιάνας.
Μία γυναίκα μάς μεταφέρει στη Φθιώτιδα της ελαιοπαραγωγής, των αμπελιών και των ψαράδων. Παράλληλα, σε μια λαϊκή γειτονιά της πόλης, η αντίσταση συναντάει την οικοδομή και η γαστρονομία την τέχνη.
Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Ιουλίου-Αυγούστου 2025 (τεύχος #135).
Πηγή: Δελτίο Τύπου
