Τονώνουμε το κίνημα της μνήμης, βιώνουμε τον κύκλο της απελευθέρωσης, βρίσκουμε έναν Μπρούκλη στον Πάρνωνα, θωρούμε το τζίνι της αγάπης.
«Το κίνημα της μνήμης». Προϋπόθεση της ειρήνευσης μιας κοινωνίας που έχει ένα βαθιά τραυματικό παρελθόν είναι η αλήθεια και η υπέρβαση της λήθης και όχι η τιμωρία. «Στην Ελλάδα, απορροφήσαμε το τραύμα του εμφυλίου χωρίς να το επεξεργαστούμε. Από εκεί πηγάζει η αμηχανία που αποτυπώνεται στη συζήτηση για το Γεντί Κουλέ», υπογραμμίζει ο Κωστής Κορνέτης, επίκουρος καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης.
«Ο κύκλος της απελευθέρωσης». Η εμμηνόπαυση είναι ένα φυσιολογικό στάδιο της ζωής, που δεν σηματοδοτεί το τέλος της θηλυκότητας, αλλά την προσωπική αναγέννηση. Εντούτοις, είναι διαδεδομένη η ιατρικοποίησή της. Και όμως, «πολλές γυναίκες θεωρούν ότι, μπαίνοντας στην εμμηνόπαυση, γερνάνε απότομα και ότι δεν μετράνε πια ως γυναίκες», μας λέει η Αθανασία Παππά, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εμμηνόπαυσης.
«Ένας Μπρούκλης στον Πάρνωνα». Η ιστορικός δρ. Γιώτα Τουργέλη περιγράφει τα ίχνη που άφησε η υπερπόντια μετανάστευση στα ελληνικά χωριά, εξηγεί τις θετικές της επιδράσεις, αλλά και την κερδοφορία της ως επιχείρησης, αμφισβητεί την τελεολογία της αφομοίωσης των απόδημων, ενώ αναδεικνύει τη σημασία των μικροευεργετών. «Χάρη στους απόδημους, οικογένειες ορεινών κοινοτήτων διέθεταν στον Μεσοπόλεμο φωτογραφικές μηχανές και ραδιόφωνα. Εξειδικευμένα ρούχα, όπως τα αδιάβροχα και οι μπότες, γίνονταν περιζήτητα», επισημαίνει η ίδια στη συνέντευξή της στη «σχεδία».
«Το τζίνι της αγάπης». Ο Ζερόμ Καλούτα, ένας αεικίνητος καλλιτέχνης, μας εξηγεί γιατί βλέπει τη ζωή ως δώρο, ποια είναι η σχέση του με την πίστη και τις αφρικανικές του ρίζες, ενώ θεωρεί τη μάχη για κοινωνική δικαιοσύνη αέναη. «Υπάρχει φασαρία για ασήμαντα θέματα, που λες είναι δυνατόν να ασχολούμαστε με αυτό; Αλλά υπάρχει μια τρομερή ησυχία για προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος», τονίζει, μεταξύ άλλων, στη «σχεδία» ο Ζερόμ Καλούτα.
Η ηθοποιός και θεατρολόγος Μαρία Μπαλούτσου και η ηθοποιός Εύη Κολιούλη συναντιούνται ξανά στην παράσταση «Nomsferatu» και μοιράζονται μαζί μας συναισθήματα και στιγμιότυπα μιας βαθιάς φιλίας.
Στα «Λόγια της πλώρης», ο Χρήστος Αλεφάντης μιλάει για τον στρουκτουραλισμό και τον Αταμάν.
Μία γυναίκα μάς μεταφέρει στο Πήλιο των μήλων, των ελαιώνων, των κελαριών και του καρναβαλιού. Παράλληλα, σε μια γωνιά της πόλης, η οικοδομή και η λαϊκή μουσική συναντιούνται με τον κόσμο της γαστρονομίας.
Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Οκτωβρίου 2025 (τεύχος #137)
Πηγή: Δελτίο Τύπου
