Λίγο πριν εκπνοή του παλιού του χρόνου και με κλίμα εντελώς γιορτινό, η αποστολή του MUSICA RADIO ήταν να πάρω συνέντευξη από τον Sigmataf. Challenge μεγάλο σκέφτηκα να μάθω καλύτερα αυτόν τον «περίεργο» τύπο.
Είχε κανονίσει τα πρώτα κομμάτια της επαφής ο Σέμης και έμενε να μιλήσω με τον Στέλιο (Sigmataf) για τις λεπτομέρειες. Μιλήσαμε με μηνύματα και αντιλαμβάνομαι απ την αρχή το vibe που ήθελα γι’αυτό το challenge. Μου πρότεινε να βρεθούμε στην περιοχή μου, το Παγκράτι… άκου τώρα να δεις λέω και το καλύτερο, που εκεί είπα, ω ναι παιδιά το σύμπαν επικοινωνεί μαζί μας, πρέπει να το ακούμε, είναι όταν μου πρότεινε ο ίδιος να πάμε σε ένα μπιστρό, που όπως συζητούσαμε… είναι λίγο πιο χαλαρό και γουστόζικο, το L’arret du temps. Στο οποίο κάνω τα εξτραδάκια μου τα ΣαββατοΚύριακα. Καταλαβαίνεις αμέσως γιατί, challenge accepted.
Τετάρτη 18/12/ 2019, κατά της 18:30, στον πάνω όροφο του l’arret , στις δυο πολυθρόνες μπροστά στα παράθυρα για να βλέπουμε και τη βροχούλα, συναντιόμαστε για την κουβέντα μας. Απολαύστε τον άνθρωπο που όντως με τις απαντήσεις του, μου έφτιαχνε εικόνες.
● Sigmataf, δυο συνεχόμενα σύμφωνα του ελληνικού αλφάβητου, το όνομα σου. Θα μπορούσες να μου πεις την πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό με το ‘’στ’’ και μια μικρή ιστορία με εσένα πρωταγωνιστή;
Έκτη δημοτικού, ΣΤ’ δηλαδή, μας έβαλε η δασκάλα μας η Νατάσα θέμα έκθεσης για το σπίτι: « είμαι φοιτητής και ζω τη νύχτα του Πολυτεχνείου» και της πήγα 14 σελίδες έκθεση. Ναι στην έκτη δημοτικού! – καταρχάς respect στη δασκάλα. Αυτό ακριβώς! Και αυτή η δασκάλα πήγε στο γυμνάσιο, όταν άλλαξα σχολείο, που όμως ήταν δίπλα τα σχολεία και πήγε στη φιλόλογο και της είπε να με προσέχει λίγο. Έτσι η φιλόλογος μου έβαζε μόνο ορθογραφία και από τις άλλες ασκήσεις δεν έκανα κάτι, όμως έγραφα 2 εκθέσεις τη βδομάδα με ελεύθερο θέμα στο σπίτι. – και φαντάζομαι έγραφες… καλά είχα δει τότε και το BLADE RUNNER και είχα γράψει και για κάτι ανθρωποειδή τότε και κάτι τέτοια – τα οποία τα έχεις κρατήσει; Ναι, αυτά τα έχω κρατήσει, είναι απ τα λίγα που έχω κρατήσει. – με την ποίηση έχεις κάποια σχέση; Ναι, μ’ αρέσει η ποίηση! – αγαπημένος Έλληνας ποιητής; Τώρα θα ναι κλισέ αλλά θα σου πω Καβάφης. Είναι κλισέ, έχω περάσει και από άλλους, Σαχτούρη, Καββαδία, μεγαλώνοντας όμως καταλαβαίνω την αξία του Καβάφη.
● Πέρασες διάφορες μουσικές φάσεις στη ζωή σου. Ποια πιστεύεις ότι σου ταιριάζει περισσότερο;
Βασικά η μουσική είναι όχημα μωρέ. – κάθε φορά είναι σαν να μπαίνεις σε διαφορετικό όχημα; Δεν μπορώ να σου πω ότι αυτή είναι η μουσική μου φάση… αλήθεια.
● Ακούει κάποιος τα τραγούδια του τελευταίου σου δίσκου, σε τι φάση θα ήθελες να βρίσκεται ο ακροατής;
Σε φάση κατανόησης! (γέλιο) εεε να θέλει ρε συ να συνδιαλλαγεί με ένα σήμα. Αυτή τη φάση.
Σε ένα ονειρικό πλαίσιο, φαντάζομαι ότι μπορεί να αράζω με τον Jarvis Cocker, να πίνουμε μπύρες, ουίσκι και να πετάμε τάπες στο βαρέλι.
● Γράφεις, τραγουδάς, σκηνοθετείς, τραβάς με κάμερες, επιλέγεις φώτα, είσαι σαν ένα πολυεργαλείο, θα έλεγε κανείς. Πως αυτοπροσδιοριζεσαι;
Μοντέρ! Όντως μοντάρω από λέξεις, από καταστάσεις, από συνθήκες, σχέσεις, μουσικές, ήχους, μοντάζ είναι όλα!
● Σε όλους τους τίτλους των τραγουδιών σου θα υπάρχει ένα χρώμα ή μια κίνηση. Με ποιο χρώμα βλέπεις εσύ τη ζωή;
Ανάλογα πως θα ξυπνήσω. (γέλιο). Τα τραγούδια όμως είναι μια στιγμή, είναι η στιγμή που τα πιάνεις στο χρόνο και τα βάζεις μέσα σε εκείνη τη στιγμή. Όπως ξυπνήσω δηλαδή πραγματικά, μπορεί να με δεις σ’ ένα γαλάζιο τυρκουάζ και ροζ κουφετί και να με πετύχεις και σ’ ένα σέπια – μαύρο σκουριάς. Είναι η μέρα! –πάντως πραγματικά και μόνο που μου το λες μου το μεταφέρεις, σε κάνω δηλαδή εικόνα με όλα αυτά που λες. Δεν ξέρω πως το κάνεις αυτό, αλλά είναι μαγικό να ξέρεις. Ανθρώπινο είναι!
● Πολλοί λένε πως τα βιντεοκλιπ σου, είναι μικρές ταινίες μήκους. Τι λες εσύ γι αυτό; Είναι μικρές ιστορίες;
Είναι μικρές ιστορίες, αλλά θα ήθελα να είχα λίγα παραπάνω χρήματα να πάρω έναν εξοπλισμό και να αφοσιωθώ σ’ αυτό για να κάνω αυτά που έχω μέσα στο κεφάλι μου. Είναι μικρές ιστορίες πάντως. Προσπαθώ να πετύχω την αφήγηση σ’ όλα αυτά που κάνω. Να υπάρχει μια αφήγηση. Τώρα αν αυτό είναι μικρού μήκους ταινία, δεν ξέρω, γιατί έχει κάποιους κανονισμούς δικούς του, σίγουρα όμως προσπαθώ να πετύχω την αφήγηση. Σε κάποια το έχω καταφέρει, σε κάποια άλλα όχι. – αρκετοί τα ορίζουν ταινίες μικρού μήκους, γιατί μέσα από περίπου 4 λεπτά, εξελίσσεται μια ιστορία. Ουσιαστικά τα βίντεο για μένα είναι αναπόσπαστο κομμάτι. Προσπαθώ να πετύχω το οπτικοακουστικό γενικά.
● Με ποιον καλλιτέχνη μουσικό ή και όχι, θα ήθελες μια μελλοντική συνεργασία;
Με τον Aronofsky, τον David Lynch, τον Νικολαϊδη, αλλά δεν γίνεται. Μου αρέσουν αρκετοί ηθοποιοί ο Μουρίκης, ο Σερβετάλης, η Αλικάκη. Από μουσικούς, σε ένα ονειρικό πλαίσιο, φαντάζομαι ότι μπορεί να αράζω με τον Jarvis Cocker και να πίνουμε καφέδες – καφέδες; Εεε μπύρες… ουίσκι και να πετάμε τάπες στο βαρέλι. Και φυσικά μην ξεχάσω τον Thom Yorke!
● Ένα από τα τραγούδια σου που έχουν στοιχειώσει αρκετό κόσμο, είναι η Νεφέλη. Τελικά υπάρχει η Νεφέλη;
Όχι, μα τι σκέφτομαι συχνά!!!
● Με τον καινούριο σου δίσκο μας κάνεις μια βόλτα στην πόλη μας, την Αθήνα. Σε ποια απ τις περιοχές που αναφέρεις στους τίτλους των τραγουδιών σου, είχες την πιο έντονη ιστορία σου; Θα ήθελες να τη μοιραστείς μαζί μας;
Βασικά είναι όλη η διαδρομή. Πήγα να σου πω έναν, αλλά καπάκι έβγαινε άλλος. Είναι όλη η διαδρομή. Βασικά το άλμπουμ είναι ο χειμώνας του 2018, που πάρθηκαν κάποιες αποφάσεις πάνω στα Τουρκοβούνια, εξού και πρώτο τραγούδι του δίσκου το ομίχλη στο Αττικό άλσος και μετά αρχίζει η κατάβαση. Φεύγω από ένα σπίτι στο ψυχικό και αρχίζει αυτή η κατάβαση μετά. Δηλαδή, εκείνος ο μήνας που γραφόντουσαν τα λόγια, όλα τα μέρη ήταν πολύ δυνατά! Κοίτα εκείνη την περίοδο και στο Βόρειο πόλο να ήμουν, Σαχάρα θα το έβλεπα! – τώρα που είμαστε στο Παγκράτι, κάτι για το καρουζέλ στο Παγκράτι; Το καρουζέλ στο Παγκράτι, ήταν ουσιαστικά η στιγμή που είναι μετά το Αλεξάνδρας και Πανόρμου, που εκεί ουσιαστικά είχε γίνει το Reset, εξού και το σημείο 0 (μηδέν). Είναι η στιγμή που σβήνουν πολλά πίσω και μετά είναι η καινούρια αρχή, ουσιαστικά, το Παγκράτι.
Όλοι οι ήχοι είναι εικόνες. Δεν είμαι μουσικός, δεν έχω ιδέα από μουσική, όλα ξεκινάνε από την εικόνα.
● Τραγούδι δίχως θάνατο ή έρωτα δεν αντέχει να υπάρξει. Τι από τα δυο σε τρομάζει; Ή τι από τα δυο σου ταιριάζει; (στίχος από Αλεξάνδρας & Πανόρμου)
ΘΥΜΑΣΑΙ;;; και το θυμάσαι μπαίνει γιατί ήταν από μια συνέντευξη του Χατζηδάκη και το συζητούσα με το άτομο που αναφέρω εκείνη τη στιγμή και γι αυτό μπαίνει στο κομμάτι και λέει «ΘΥΜΑΣΑΙ;» Γενικά το άλμπουμ έχει αναφορές σε ανθρώπους που με επηρέασαν, όπως ο τεράστιος Χατζηδάκης. Δεν είναι ένα από τα δυο. Είναι και τα δυο το ίδιο και μου ταιριάζουν και με τρομάζουν εμένα προσωπικά. Βέβαια δεν μπορώ να σου μιλήσω και ακριβώς για τον έρωτα, γιατί όπως τον έχουμε διδαχτεί είναι λίγο διαστροφικός. Είναι αυτό που συνήθως ο ένας είναι πάνω στον άλλον. Είναι αυτό το πράγμα που πρέπει να το ξαναπάρουμε απ την αρχή. – και μόνο η καλή πλευρά του, καρδούλες, αρκουδάκια και τέτοια… Ναι, αν δεις πως περνάνε τον έρωτα είναι, μου ανήκεις, σου ανήκω, το οποίο δεν ξέρω αν ισχύει. Δηλαδή με το σου ανήκω και μου ανήκεις, αν μπορεί να υπάρξει έρωτας ή παραβίαση ορίων. Αυτό το είμαστε ένα ρε παιδί μου, εμένα με τρομάζει λιγάκι. Είμαστε δυο, συμπορευόμαστε. Ο καθένας με τον εαυτό του και απλά έχουμε εφαπτομένες.
Κοίτα και τα δυο πάντως είναι δυνατά! Τα κυνηγάμε, τουλάχιστον στην υγιή τους μορφή, μιλάω για τον έρωτα. Ο θάνατος μόνο υγιή μορφή έχει. Είναι το τέλος της υγείας. Είναι συνεπής ο θάνατος. Γενικά έχω αρχίσει να τον σέβομαι λιγάκι. Πιο παλιά λίγο πιο Μποέμ , ήμουν ου και τέτοια. Εεε τώρα ίσως φταίνε και τα 40, δεν είναι πολλά, αλλά δεν είναι και 10-15-20, καταλαβαίνεις. Είναι ένα σημείο που κοιτάς πίσω και έχεις να δεις κάτι και λες θέλω να πάω εκεί! Δεν μιζεριάζω τώρα. Αλλά σίγουρα ο έρωτας είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα, στην υγεία του μιλάω πάντα. Και ο θάνατος είναι η πιο συνεπής αξία που υπάρχει. Το παρόν είναι όπως έχεις μάθει να διαχειρίζεσαι την κατάσταση που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Το μόνο σίγουρο είναι το μέλλον. Οπότε κοίτα να περνάς καλά!
Και καθώς οι ερωτήσεις που είχα ετοιμάσει μου τελείωσαν, ο Στέλιος μου δημιούργησε άλλες τόσες, οπότε αφού πήραμε και άλλη μπύρα καθίσαμε και τα λέγαμε. Δεν ξαναπατάς το REC αφού κάνουμε τέτοιου είδους κουβέντα; Άλλο που δεν ήθελα…
● Έχεις περίεργους ήχους μέσα στα τραγούδια σου.
Όλοι οι ήχοι είναι εικόνες. Δεν είμαι μουσικός, δεν έχω ιδέα από μουσική, όλα ξεκινάνε από την εικόνα.
● Παιζείς κάποιο μουσικό όργανο;
Πατάω πλήκτρα και όταν μου κάνει το κλικ η μελωδία, μένω εκεί. Κάποιος πραγματικός μουσικός δηλαδή θα το παίξει σε ένα λεπτό. Άρα το περνάω μετά στο pc και πατάω παυλίτσες μέχρι να φτάσω στο τελικό. Μετά κάποιος οργανοπαίχτης θα παίξει τη μελωδία. Γι αυτό δεν θεωρώ τον εαυτό μου μουσικό. Θα ήταν κρίμα για τους μουσικούς δηλαδή. Απλά δουλεύω και μ αυτό το όχημα της μουσικής, ας πούμε. Βασικά για μένα, η μουσική, τα βίντεο, τα dj sets, το performing και οι λέξης, είναι το ίδιο πράγμα. Είναι μια πηγή, που τρέχει και έχουν ανοίξει και κάποια αυλάκια. Απλά η πηγή είναι μια!- Αυτό που περιγράφεις για μένα είναι ο ορισμός του καλλιτέχνη, γι αυτό η συνέντευξη αυτή ήταν από την αρχή ένα challenge , γιατί ήρθα να σε γνωρίσω και να μάθω πως κάνεις όλα αυτά μαζί. Γιατί βγάζεις ένταση, νιώθω ότι θέλεις να μας δείξεις κάτι, ότι έχεις να πεις. Συνδιαλλαγή θα το έλεγα βασικά. Να συνδιαλλαγώ θέλω και γι αυτό όσο περνάνε και τα χρόνια γίνεται πιο διαλλακτικό το έργο.
● Κάποιο Βαιμπ που να έχεις λάβει και να νιώθεις, ότι σε νιώθει ο άλλος ακριβώς;
Ουουου , πολλές φορές, ειδικά στα λαιβ. Έχουμε κάνει λαιβ που έλεγες, ήταν έξταση. Απλά τα λαιβ δεν είναι για χόρταση. Μ’ αρέσει να έχω κάτι να καταθέσω. Θέλω να έχω να πω κάτι. Το περσινό στο Gagarin, ήταν πολύ δυνατό λαιβ, αυτό είναι που λέμε σύνδεση με το κοινό. Έδεσε!
Είπαμε πολλές ιστορίες… δεν θα τα πω όλα, θα κρατήσω και κάποιες αναλύσεις που κάναμε, για μένα. Θα ήθελα όμως, για να σας μεταφέρω λίγο περισσότερο σ αυτή την κουβέντα, να σας πω ότι επειδή ο δίσκος Athens Romance μόλις άρχισε να ανθίζει στα χέρια του καλλιτέχνη, είχα και εγώ την τύχη να ξεκλέψω λίγο από το feedback που έλαβε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Και πιστέψτε με, πραγματικά είδα υπέροχα και ευφάνταστα πράγματα από το κοινό του Sigmataf. Καλές και ρομαντικές βόλτες σε όλη την όμορφα-άσχημη και ρομαντική Αθήνα! Ευχαριστούμε το L’ arret du temps, για τη ζεστή και γιορτινή ατμόσφαιρα που μας προσέφερε!!
Info:
Ο νέος δίσκος του Sigmataf ονομάζεται Athens Romance και κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο (2019) // άκουσε τον Spotify / bandcamp και στο καθημεριό πρόγραμμα του MUSICA RADIO
