Ο Wax Tailor στο MUSICA_Project και το μουσικό περιοδικό μας www.musicaradio.gr. μουσική, σκέψεις, απορίες και ο μαγικός κόσμος του Γάλλου παραγωγού, ξετυλίγονται σε μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη με την Κωνσταντίνα Καρατζόγλου.
O Jean-Christophe Le Saoût, ευρέος γνωστός ως Wax Tailor γάλλος DJ και παραγωγός, πρωτοεμφανίζεται στη μουσική σκηνή το 2001 με το Looptroop & La Formule – Deep Under Water (Wax Tailor Remix) εκεί μας δείχνει και το Γαλλικό του στοιχείο.
Με 8 προσωπικά albums στην πλάτη του και αρκετά Ep’s και remixies, έρχεται φέτος να μας παρουσιάσει τη νέα του δουλειά με τίτλο Fishing for Accidents. Στην Ελλάδα έχει γίνει αρκετά γνωστός με το remix του Que Sera που δημιούργησε το 2004, το οποίο ακόμη και σήμερα θα το ακούσεις αρκετά και σε ραδιόφωνα αλλά και σε εξόδους. Έχει κερδίσει αρκετά βραβεία και έχει λάβει την πρώτη θέση το 2013 στο Sacem Electronic Music Prize.
Πως εμπνεύστηκες το όνομα σου; Το οποίο προσωπικά το βρίσκω αρκετά ποιητικό.
Το όνομα αναφέρεται στο κερί βινυλίου. Πάντα χρησιμοποιούσα δείγματα βινυλίου για να φτιάξω τα δικά μου κομμάτια όταν συνθέτω. Στη δεκαετία του ’90 έκανα ραπ, έγραφα τους στίχους και πάντα ξεκινούσα γράφοντας. Όταν τελείωνα τους στίχους, έλεγα πάντα το μόνο που μένει να κάνω είναι να φτιάξω το Tailor-Made κοστούμι όταν μιλούσα για τη μουσική. Έτσι συνειδητοποίησα ότι το Wax Tailor ήταν ο τέλειος ορισμός της διαδικασίας του τεχνίτη μου.
Οι μουσικές σου είναι κάπως κινηματογραφικές θα έλεγε κανείς. Πέρα από τον ήχο σου δημιουργούν και εικόνα. Με κάθε σου τραγούδι, κάπως κάπου θέλεις να πας. Είναι σκοπός σου να δημιουργείς κινηματογραφική ατμόσφαιρα;
Για μένα είναι η ουσία της μουσικής διαδικασίας να δημιουργήσω νοητικές εικόνες. Νομίζω ότι αυτό που συνήθως λέμε κινηματογραφικό συνδέεται ίσως ακόμη περισσότερο με τη λογοτεχνία, με την έννοια ότι η δύναμη της προβολής είναι πιο προσωπική και ευρύτερη, αφήνοντας όλο τον χώρο στη φαντασία, ενώ ο κινηματογράφος περιορίζεται στο κάδρο της κάμερας. Αλλά μόλις είπα ότι ναι, είναι πολύ σημαντικό για μένα κάθε κομμάτι να ανοίγει ένα παράθυρο στη φαντασία του καθενός.
Θα ήθελες να ασχοληθείς με κάποια άλλη από τις υπόλοιπες 6 τέχνες; Ή έχεις ασχοληθεί ήδη;
Λογοτεχνία σίγουρα. Έγραψα πολλά στα 20 μου, ήμουν νέος και αλαζόνας, αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να ανταποκριθώ στις προσδοκίες μου και όταν σκέφτεσαι την κληρονομιά των μεγαλύτερων μας, με κάνει να ζαλίζομαι και τα παρατάω 😀
Έχεις δηλώσει πως έχεις αρκετές κοντινές διαφορετικές κουλτούρες στη μουσική πχ hip hop, rock,pop, jazz και με έναν μαγικό τρόπο τις περισσότερες φορές τα παντρεύεις όλα μαζί. Έχεις γράψει ποτέ κάτι που να έχει αποκλειστικά μόνο ένα στυλ;
Φυσικά. για χρόνια ήμουν περισσότερο στον διαχωρισμό των μουσικών ειδών, αλλά ήταν επίσης μια άλλη περίοδος, μερικές φορές νοσταλγώ λίγο τη δεκαετία του ’90, αλλά ένα πράγμα που είναι πραγματικά καλύτερο στις μέρες μας είναι ότι οι νέοι μουσικοί είναι πολύ πιο ανοιχτόμυαλοι και δεν επικεντρώνονται τόσο πολύ στα μουσικά καλούπια.
Εάν θα έπρεπε να ντύσεις μουσικά μια ταινία ποια θα ήθελες να είναι; Ή καλύτερα τι να πραγματεύεται;
Θα ήταν ένα χαρούμενο χάος, ένα είδος φιλμ νουάρ στημένο τη δεκαετία του ’50 με 70′ περίπου, με μια ρομαντική ιστορία που περιβάλλεται από μια πολιτική πλοκή, ένα υπέροχοo γήπεδο για μια αποτυχημένη ταινία. 😉
Πες μου ένα μέρος που θα ήθελες να παίζει δυνατά τις μουσικές σου και να καμαρώνεις;
Θα ήθελα να παίξω ξανά στο Red Rocks στο Κολοράντο, αλλά με headlining μια συμφωνική ορχήστρα, τότε θα μπορούσα να πεθάνω εν ειρήνη. 😉
Έχεις κάνει πολλές συνεργασίες σε όλη την καριέρα σου. Κάποια συνεργασία που θα ήθελες να κάνεις και δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα;
Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ, αλλά απ τα νούμερο 1 ονόματα που μου έρχονται εάν και είναι στο είδος της μουσικής μου αλλά με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο είναι οι Q-Tip & jack White. Στην πραγματικότητα έχουν συνεργαστεί εκείνοι, οπότε σαφώς δεν με χρειάζονται. 😉
Τι απολαμβάνεις περισσότερο το studio, ή το live.
Eίναι σαν να ρωτάς τους γονείς ποιο παιδί προτιμάς, και τα δύο είναι μέρος της ζωής μου. Το στούντιο είναι περισσότερο εγώ, καθώς είμαι πολύ διακριτικός και εσωστρεφής στην πραγματική ζωή, ενώ τα live είναι περισσότερο ο σκηνικός μου χαρακτήρας, η μικρή έκρηξη τρέλας μου.
Θα έβαζες ελληνικό στίχο σε τραγούδι σου; Σαν κάποιος να το ψιθυρίζει;
Ποτέ μην λες ποτέ, αλλά δεν το έκανα ποτέ στα γαλλικά, οπότε μάλλον όχι, αλλά μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο concept με μια έννοια ή να είναι και κάτι πιο ιδιαίτερο, οπότε γιατί όχι.
————————
Η παγκόσμια περιοδεία του ξεκίνησε τον Μάρτιο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Συνεχίζει στην Ευρώπη: Γαλλία, Γερμανία, Τουρκία, Αυστρία, Αγγλία και πολλές ακόμη χώρες, για να καταλήξει ξανά στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Θεσσαλονίκη // BLOCK 33
16 Ιουνίου 2023
Αθήνα // Arch Club
17 Ιουνίου 2023
————————
How did you get the inspiration for your name? Which I personally find quite poetic?
It refers to vinyl wax. I’ve always used vinyl samples to make my own instruments when I compose. In the 90s I used to rap, I wrote the lyrics and I always started by writing. When I’d finished lyrics, I’d always say “all that’s left to do is make the Tailor-Made suit” when talking about the music. So I’ve realized that Wax Tailor was the perfect definition of my craftsman process.
Your music is somewhat cinematic, one might say. In addition to your sound, they also create an image. With each of your songs, you somehow want to go somewhere. Is it your goal to create a cinematic atmosphere?
It’s the essence of the music process for me to create mental images. I think what we usually call cinematic is maybe even more linked with literature, in the sense that the power of projection is more personal and broader, leaving all the space to the imagination, whereas cinema is limited to the frame of the camera. But once I’ve said that yes it’s really important for me that every track open a window to every one’s imagination.
Would you like to do or do you do any other of the other 6 arts? Or you have already done?
Definitely Literature. I wrote a lot in my 20’, I was young & arrogant but I’ve realized that I couldn’t achieve my expectations and when you think about the heritage of our elders, it makes your head spin so I quit. 😉
You have stated that you have several close different cultures in music eg (hip hop, rock, pop, jazz) and in a magical way most of the time you marry them all together. Have you ever written anything that has only one style?
Absolutely for years I was more into the separation of musical genres but it was also another period, sometime I’m a bit nostalgic about the 90’ but once thing that is really better nowadays is that the young musicians are way more open minded & don’t focus so much about musical stamps.
If you had to dress up a movie with your music, what would it be? Or better yet, what does it deal with?
it would be a merry mess, a kind of film noir from the 50’ with some 70’ set up, with a romantic story surrounded by a political plot, a great pitch for a failed movie. 😉
Tell me a place you would like to play your music loud and show off?
I’d like to perform again at Red Rocks in Colorado but headlining with a symphonic orchestra, then I could die in peace. 😉
Υou have done many collaborations throughout your career. Any collaborations you’d like to do that haven’t happened yet?
There are plenty of artists I would love to collab with but the 1 names that come to my main in very different kind are Q-Tip & jack White. Actually they’ve worked together so they clearly don’t need me. 😉
What do you enjoy more the studio or live?
it’s like asking parents which kid you prefer, both are part of my life. The studio is more “me”, as I’m very discreet and introverted in real life, while live shows are more my stage character, my little burst of madness.
Would you put a Greek verse in your song? Like someone is whispering it?
Never say never, but I never did in french so probably not but it can be linked with a concept or something special, so why not.
Πηγή: Δελτίο Τύπου