Σάββατο 05-12-2020, μετρώντας αρκετές μέρες καραντίνας και αποξένωσης και παράλληλα αντίστροφης μέτρησης για τις γιορτές των Χριστουγέννων, βρισκόμαστε επιτέλους με τον Alex Sid, κατά κόσμον Αλέξανδρο Σιδηρόπουλο. Ένα ραντεβού με πολλά εμπόδια όπως καταλαβαίνεις. Καραντίνα, καιρός και φυσικά υποχρεώσεις γιατί μέχρι 9 πρέπει να είσαι σπίτι. Λόγω ενός γεγονότος που πήρε αρκετά μεγάλη έκταση – ευτυχώς για μας – στείλαμε 6 και πήγαμε στη φύση με τις μάσκες μας φυσικά, στο υπέροχο Ρέμα Χαλαδρίου. Κάναμε μια υπέροχη βόλτα, μου έδειξε μέρη που δεν γνώριζα και τι καλύτερο από μια ωραία κουβέντα μέσα στη φύση.
Για να σου κάνω μια μικρή εισαγωγή, ο Αλεξ είναι ο άνθρωπος που «κέντησε» μουσικά τις Άγριες Μέλισσες, τη σειρά του Αντ1, που αγγίζει κορυφή καθημερινά. Και για τους fun της σειράς, ο άνθρωπος που έβγαλε όντως δίσκο στη Δρόσω (Δανάη Μιχαλάκη).
Η άλλη του πλευρά ως δημιουργός είναι αγγλόφωνη και εκφράζεται με το album Home που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, αποτέλεσμα μιας πολύχρονης διαδρομής του σε Λονδίνο, Λατινική Αμερική και Ελλάδα.
Alex Sid, ή αλλιώς Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος, με τον Παύλο Σιδηρόπουλο;
● Όχι με τον Παύλο δεν έχω σχέση, έψαξα ήλπιζα κάποτε όταν ήμουν μικρός, αλλά δεν έχω καμία.
One man show σε ελληνικό και ξένο στίχο, στην Ελλάδα αυτό δεν το συναντάμε συχνά. Πως προέκυψε αυτό;
● Έζησα κάποια χρόνια στο Λονδίνο, μεγάλωσα ουσιαστικά εκεί γιατί θεωρώ ότι τα πρώτα χρόνια μετά το σχολείο είναι καθοριστικά για την διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Τα αγγλικά έγιναν κάποια στιγμή η κύρια γλώσσα μου, η γυναίκα μου είναι μισή Αγγλίδα, οπότε μιλάμε αγγλικά στο σπίτι. Το ελληνικό βγήκε λόγω της σειράς. Η αλήθεια είναι ότι πριν βγάλω τον δίσκο Home έψαχνα να γράψω ελληνικούς στίχους, αλλά έβλεπα ότι δεν το είχα, κάτι δεν μου έβγαινε, υπήρχε ένα block. Προσπάθησα να βρω μια συνεργασία για ελληνικό στίχο, δεν μου βγήκε και αποφάσισα να το κάνω με αγγλικό.
Όταν ήρθαν οι μέλισσες, έπρεπε να γράψω κάποια λαϊκά τραγούδια. Με την Ουρανία Πατέλλη είχαμε ήδη συναντηθεί, αλλά δεν είχε προκύψει συνεργασία. Όταν ξαφνικά έπρεπε να γράψω 10 με 15 τραγούδια, είπα στον εαυτό μου, δεν πρόκειται να σπάω το κεφάλι με σύνθεση, παραγωγή και στίχο και ερμηνεία… δεν ήθελα. Μίλησα με την Ουρανία, η οποία ήρθε και με έσωσε! Και φυσικά ήταν πολύ όμορφο, γιατί δέσαμε.
Γνωρίζω πως έχεις ζήσει αρκετά στο εξωτερικό και έχεις πει, πως οι μουσικές σου επηρεάστηκαν αρκετά από τις διάφορες κουλτούρες που έχεις ανακαλύψει. Παρατηρώ πως ακόμη και στα αγγλόφωνα κομμάτια σου, έχεις σίγουρα ένα ελληνικό μουσικό στοιχείο. Πιστεύεις πως η Ελλάδα, έχει μουσικά κάτι ξεχωριστό;
● Ναι έχει… είμαστε στα σύνορα Ανατολής και Δύσης. Ακούς ρεμπέτικα ή τα παλιά λαϊκά και έχουνε κάτι ξεχωριστό που δεν είναι ανατολίτικο, δεν είναι σαν τον ήχο της Μέσης Ανατολής, αλλά θυμίζουν Ανατολή. Ό,τι ελληνικό κομμάτι και αν παίξεις σε Άγγλους θα σου πούνε ααα Arab. Γιατί με το που ακούσουνε λίγο χιτζάζ, τους πάει κατευθείαν στην Μέση Ανατολή. Άρα είμαστε αυτό το «στη μέση», έχουμε και τα δυο. Στα παλιά ελληνικά κομμάτια θα παρατηρήσεις και μια Ευρωπαϊκή επιρροή, που προέρχεται από την Γαλλική παιδεία ή οποία τότε ήταν το πρότυπο της εποχής. Έχουμε το δυτικό στοιχείο φιλτραρισμένο μέσα από την ελληνική ταυτότητα που είναι σαφώς επηρεασμένη από την ανατολή.
Έχεις γράψει πολλές μουσικές για θέατρο, κινηματογράφο και σινεμά. Μέσα στο έτος ήταν να κυκλοφορήσει και η ταινία echoes of the past. Πως δημιουργείς μουσικές για όλα αυτά; Έχεις από πριν κάτι στο μυαλό σου ή σε οδηγεί το σενάριο;
● Πριν αρχίσω να γράφω μουσική για εικόνα, έκανα sound design και μιξάζ σε ταινίες, έτσι μπήκα στο χώρο του κινηματογράφου. Τα χρόνια που δούλεψα στην Αγγλία σε ένα Sound Post Production Studio ήμουν από το πρωί ως το βράδυ κλεισμένος μέσα σε ένα σινεμά – όσο να ναι αποκτάς μια οικειότητα με το μέσο, με τη γλώσσα του. Τί μουσική βάζεις σε μία σκηνή με σασπένς, με δράση, που δεν έχει μουσική ή που δεν χρειάζεται να έχει μουσική, μαθαίνεις όλα αυτά.
Πριν αναλάβω ένα project μου λένε πρώτα την βασική ιδέα. Ας πούμε για τις Άγριες Μέλισσες με πήρε τηλέφωνο ο Λευτέρης Χαρίτος και μου είπε… είναι μια σειρά εποχής, φάση ’50 στο Θεσσαλικό Κάμπο θέλεις να γράψεις κάτι σαν πρόταση;
Γενικά συζητάμε που θέλουμε να κινηθούμε με την μουσική. Καμιά φορά έχω ήδη μία μελωδία και την τροποποιώ αναλόγως. Όπως π.χ. με το Χώμα Βρεγμένο το οποίο ήταν μια βασική μελωδία που είχα καιρό και για την σειρά έγινε το τραγούδι της Δρόσως.
Όταν άκουσα το spinner, σκέφτηκα ότι είναι ένα κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να είναι του Hozier, όμως μου άλλαξε πλάνο το one way road, που μ’αυτό με πήγες σε κάποια έρημο που ίσως έχει σκηνοθετήσει ο Tarantino. Σ’ αυτό το άλμπουμ σου, θα μπορούσε ήρωας να είναι ο Django;
● Δεν την έχω δει την ταινία. Να σου πω… με τον Tarantino δεν τα πάω πολύ καλά. Τον είδα όταν ήμουν μικρότερος και το kill bill πίστευα ότι ήταν η καλύτερη ταινία που είχα δει, αλλά μετά πέρασαν κάποια χρόνια και κάπως ξεθώριασε η άποψη μου… δεν τρελαίνομαι πλέον. Κάπου τον χάνω. Έχει ένα στυλ το οποίο το θεωρώ επιτηδευμένο. Τις παλιές ταινίες του τις έχω αγαπήσει πολύ, αλλά π.χ. είδα το inglourious basterds και λέω τι βλέπω τώρα και το έκλεισα. Δεν μου άρεσε καθόλου.
Αλλά το Django είναι καλή την προτείνεις δηλαδή;
● Η μουσική του Django είναι εκπληκτική. Όπως σε όλες του τις ταινίες ο Tarantino έχει εκπληκτική μουσική. Τα soundtrack των πρώτων του ταινιών π.χ. Pulp Fiction, Reservoir Dogs στο Πανεπιστήμιο τα λιώναμε κάθε μέρα. Τρομερές επιλογές. Και νομίζω το μεγαλύτερό του ατού είναι η μουσική. Κοίτα, μου αρέσει η Αμερικάνα σαν στυλ, με το σφύριγμα, τις ακουστικές κιθάρες. Σφυρίζω συχνά μόνος μου. Έτσι γεννιούνται καινούριες μελωδίες. Για να βρεις μια μελωδία θέλεις απλά το νήμα… αν το βρεις μετά σε πηγαίνει μόνο του.
Δεν θεωρώ πως έχω κάτι ξεχωριστό και έγραψα το Κάθε Δειλινό, όχι. Απλά ένα πρωί ξυπνάς και σου έρχεται κατακέφαλα. Είναι τύχη, είναι το που βρέθηκες την σωστή στιγμή ελεύθερος να το λάβεις, είναι εκατομμύρια συγκυρίες που κάθονται μια στιγμή και είσαι τυχερός που είσαι σε θέση να τις καταλάβεις.
Σε τελείως διαφορετικό ύφος, τοποθετείσαι μουσικά στις άγριες μέλισσες. Άλλη εποχή, επαρχία και μουσικές εικόνες που όντως σε κάνουν να νιώθεις πως είσαι στη Θεσσαλία (στο λέω γιατί είμαι από εκεί και ένιωσα ότι έγραψε τους στίχους συμπατριώτης) Πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν αυτή η αποστολή για σένα;
● Εεμ δεν ήταν δύσκολη, ήτανε πολύ ευχάριστη! Όλα βέβαια είναι δύσκολα γιατί πρέπει να αφοσιωθείς σε ότι κάνεις, αλλά ας πούμε όταν κάθισα να γράψω το Κάθε Δειλινό βγήκε πολύ εύκολα, απλά μου ήρθε . Θεωρώ πως είναι μια σύμπτωση και αυτό. Δεν θεωρώ πως έχω κάτι ξεχωριστό και έγραψα το Κάθε Δειλινό, όχι. Απλά ένα πρωί ξυπνάς και σου έρχεται κατακέφαλα. Είναι τύχη, είναι το που βρέθηκες την σωστή στιγμή ελεύθερος να το λάβεις, είναι εκατομμύρια συγκυρίες που κάθονται μια στιγμή και είσαι τυχερός που είσαι σε θέση να τις καταλάβεις.
Όταν γράφω για τις Άγριες Μέλισσες έχω τον χαρακτήρα τους στο μυαλό μου και γράφω γι’ αυτό. Δοκιμάζω να βάλω διάφορα όργανα και ότι δεν ταιριάζει απορρίπτεται από το ήδη υπάρχον κλίμα. Εάν βάλεις έναν μπαγλαμά, ένα κρουστό με δέρμα και λίγη ορχήστρα από πίσω, είναι η συνταγή που βρέθηκε και λειτουργεί.
Και ξαφνικά γράφεις ένα τραγούδι το «για ένα blues» που το λέτε με πρωταγωνίστρια της σειράς, και σε κάνει βόλτα στην Αθήνα εκείνης της εποχής. Πως το δουλεύεις αυτό με τα κομμάτια και τις εναλλαγές της κάθε φάσης της σειράς;
● Κάθε σκηνή έχει και διαφορετικές ανάγκες. Ανάλογα με το τι χρειαζόμαστε δημιουργούμε κάτι που να βοηθάει την ιστορία. Βοηθάει να εκφραστούν τα συναισθήματα και να δημιουργηθεί η ζητούμενη ατμόσφαιρα.
Είναι ωραίο το γεγονός ότι εναλλάσσονται τα στυλ, γιατί η επανάληψη κουράζει. Στο μυαλό μου έχω ιδέες επηρεασμένες απ’ όλες τις μουσικές εποχές που έχω γνωρίσει. Κάποια στιγμή μου άρεσε και η μουσική των 60s, οπότε δεν είναι κάτι ξένο για μένα.
Αποφασίσαμε με τον σκηνοθέτη να γράψουμε ένα αισθησιακό τραγούδι που να ταιριάζει στην σκηνή στην οποία ο παλιός γνωστός της Δρόσως την βλέπει να το ερμηνεύει σε ένα καμπαρέ μεταμορφωμένη και εντυπωσιάζεται. Οι στίχοι της Ουρανίας έκανε το τραγούδι ακόμα πιο χαρακτηριστικό της εποχής.
Το one by one είναι ένα τραγούδι που μιλάει για την αλλαγή που πρέπει να κάνει ο καθένας μέσα του, εάν θέλει να αλλάξουν τα υπόλοιπα γύρω του. Πιστεύεις πως η εποχή που ζούμε, είναι η ιδανική γι’ αυτό;
● Δεν ξέρω αν είναι ιδανική, αλλά μόνο αυτό υπάρχει σαν επιλογή αν μία κοινωνία θέλει να αλλάξει. Όσο και αν ακούγεται αφελές, είναι λάθος να πιστεύεις πως δεν αλλάζουν τα πράγματα. Αλλάζουν τα πράγματα! Αν αλλάξουν οι άνθρωπο προς το θετικό αλλάζουν και τα πράγματα και έχει αποδειχθεί στην ιστορία πολλές φορές.
Τα live σ’ αρέσουν ή προτιμάς το στούντιο;
● Μ’ αρέσουν πολύ τα Live, απλώς για κάποιον λόγο μέχρι τώρα δεν έχω κάνει πολλά. Στην Αθήνα έχω παίξει 3 φορές. Όταν μας επιτραπεί σχεδιάζουμε να κάνουμε εμφανίσεις με την Αναστασία Μουτσάτσου και την Δανάη Μιχαλάκη στο Γυάλινο. Βέβαια τίποτα δεν είναι σίγουρο στην παρούσα κατάσταση.
Άγριες μέλισσες βλέπεις;
● Βλέπω! Καταρχήν πρέπει να βλέπω! Δεν βλέπω φανατικά όλα τα επεισόδια κάθε βράδυ. Για παράδειγμα μέσα στον Οκτώβρη, δεν μπορούσα καθώς τα βράδια δούλευα. Παρακολουθώ τις λεπτομέρειες, τι γίνεται στην ιστορία, βλέπω κάποια επεισόδια ολόκληρα. Είναι βασικό να ξέρω εάν οι μουσικές που έχω δώσει, λειτουργούνε και τι χρειαζόμαστε.
Στην περίοδο covid που διανύουμε , θέλω να κλείνω τις συνεντεύξεις με το αισιόδοξο μήνυμα του καλλιτέχνη, με περιέργεια θέλω να ακούσω και το δικό σου.
● Είναι μια δύσκολη εποχή όπως και να το δεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή θα περάσει και θα είμαστε πάλι μαζί. Παρ’ όλα αυτά έχει και πράγματα που είναι θετικά. Είναι μια ευκαιρία να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε κάποια πράγματα σε σχέση με το περιβάλλον και την κοινωνία! Είμαι αισιόδοξος από τη φύση μου. Εγώ θα πω μόνο υπομονή, τα υπόλοιπα είναι στον καθένα μας.
Πηγή: musicaradio.gr
